เป็นผู้หญิงที่พร้อมให้อภัย ให้ความรัก ให้โอกาส เรียกได้ว่าชีวิตนี้มีแต่ให้ ให้ และให้...
ไม่ว่าเราจะอ่อนแอ ล้มเหลว ผิดหวัง พลาดพลั้ง หรือจะดีจะชั่วเพียงใด
ผู้หญิงคนนี้จะห่วงหา ห่วงใย และเฝ้ามองอยู่ตราบที่ยังมีลมหายใจ
ผู้หญิงคนนี้ก็คือ "แม่" ผู้ให้กำเนิดและให้ชีวิตเรานั่นเอง
ไม่มีถ้อยคำใดๆ ที่จะนิยามความเป็นแม่ที่ดีที่สุดได้
ไม่มีบทเพลงหรือบทกวีใดๆ ที่จะบรรยายความรักที่แม่มีต่อลูกได้หมดเปลือก
ไม่มีภาพวาดใดๆ ที่จะงดงามและเปี่ยมค่าเทียบสองมือแม่ที่ประคบประหงมลูกน้อย
ไม่มีภาพยนตร์หรือละครใดๆ ที่จะกล่าวขานถึงความหวังดีที่แม่มอบให้ลูกได้จวบอวสาน
ไม่มีอ้อมกอดใดๆ หรือความรักใดๆ ในโลกหล้าจะบริสุทธิ์จริงใจเท่ากับการกระทำที่แม่มีต่อลูก...
วันแม่ปีนี้...เปิดหนังสือ ม้าก้านกล้วย ของ ไพวรินทร์ ขาวงาม เพื่ออ่าน "ไหมแท้ที่แม่ทอ" อีกครั้ง
ซึ่งหนังสือเล่มนี้ ม้าก้านกล้วย ได้รับรางวัลซีไรต์เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๘
และได้รับเลือกให้เป็นหนังสือนอกเวลาภาษาไทย ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย
ทั้งยังได้รับการแปลเป็นภาษาอังกฤษในชื่อว่า Banana Tree Horse
โดย หม่อมหลวงพีระพงศ์ เกษมศรี อดีตราชเลขาธิการ
แม่ปลูกหม่อนเลี้ยงไหมตั้งใจนัก เรี่ยวแรงรักแม่ใช้เพื่อใฝ่ฝัน
อีกสาวไหมด้วยมือซื่อสัตย์นั้น ทั้งทอมันละเมียดละไมใช้เวลา
สื่อวิญญาณผ่านมือสู่เส้นไหม แต่ละใยแต่ละเส้นเป็นเนื้อผ้า
ตีนที่ใช้กระตุกกี่คือชีวา มือที่คว้ากระสวยวาดคือชีวิต
ผ้าขาวม้าผืนใหม่แม่ให้ลูก รักพันผูกทุกใยไหมวิจิตร
ใยไหมโยงใจแม่เนรมิต ไหมอุทิศแม่ก็ทอต่อตำนาน
ลูกก็ถือผ้าทอที่แม่ให้ เป็นเยื่อใยไหมและแม่ที่กล้าหาญ
ผ้าทั้งผืนมีชีวิตจิตวิญญาณ ถักประสานสอดสร้างอย่างแยบยล
มือน้อยน้อยของแม่ดูแค่นี้ เคยเฆี่ยนตีลูกบ้างในบางหน
แต่มือเดียวกันนี้แหละสู้ทน ประคองลูกให้พ้นภยันตราย
แหละมือนี้ที่บันดาลงานชีวิต มิเคยคิดค่าแรงแข่งซื้อขาย
ยังถักทอทรมาน์ยังท้าทาย ยังมั่นหมายผ้าไหมผืนใหม่มา
พร้อมทั้งสอนลูกสาวเจ้าศรีเรือน อยู่เป็นเพื่อนแม่ทอปรารถนา
เพื่อสืบทอดแรงงานกาลเวลา ก่อนมือแม่จะอ่อนล้าต้องลาพัก
และสอนเจ้าลูกชายให้ทรนง รักแม่ก็ขอจงทำงานหนัก
ด้วยละเอียดอ่อนในเยื่อใยรัก พลีชีวิตเพื่อถักและทอไท
สักวันหนึ่งถึงไม่มีชีวิตแม่ ลูกที่แท้ก็คงทอสืบต่อได้
แม่ก็ทอลูกก็ทอต่อเส้นใย ผ้าชีวิตผืนใหม่จะต้องงาม...
อีกสาวไหมด้วยมือซื่อสัตย์นั้น ทั้งทอมันละเมียดละไมใช้เวลา
สื่อวิญญาณผ่านมือสู่เส้นไหม แต่ละใยแต่ละเส้นเป็นเนื้อผ้า
ตีนที่ใช้กระตุกกี่คือชีวา มือที่คว้ากระสวยวาดคือชีวิต
ผ้าขาวม้าผืนใหม่แม่ให้ลูก รักพันผูกทุกใยไหมวิจิตร
ใยไหมโยงใจแม่เนรมิต ไหมอุทิศแม่ก็ทอต่อตำนาน
ลูกก็ถือผ้าทอที่แม่ให้ เป็นเยื่อใยไหมและแม่ที่กล้าหาญ
ผ้าทั้งผืนมีชีวิตจิตวิญญาณ ถักประสานสอดสร้างอย่างแยบยล
มือน้อยน้อยของแม่ดูแค่นี้ เคยเฆี่ยนตีลูกบ้างในบางหน
แต่มือเดียวกันนี้แหละสู้ทน ประคองลูกให้พ้นภยันตราย
แหละมือนี้ที่บันดาลงานชีวิต มิเคยคิดค่าแรงแข่งซื้อขาย
ยังถักทอทรมาน์ยังท้าทาย ยังมั่นหมายผ้าไหมผืนใหม่มา
พร้อมทั้งสอนลูกสาวเจ้าศรีเรือน อยู่เป็นเพื่อนแม่ทอปรารถนา
เพื่อสืบทอดแรงงานกาลเวลา ก่อนมือแม่จะอ่อนล้าต้องลาพัก
และสอนเจ้าลูกชายให้ทรนง รักแม่ก็ขอจงทำงานหนัก
ด้วยละเอียดอ่อนในเยื่อใยรัก พลีชีวิตเพื่อถักและทอไท
สักวันหนึ่งถึงไม่มีชีวิตแม่ ลูกที่แท้ก็คงทอสืบต่อได้
แม่ก็ทอลูกก็ทอต่อเส้นใย ผ้าชีวิตผืนใหม่จะต้องงาม...
.
