ตาหลับ ทว่าสมองพลันครุ่นคิดปัญหาสารพัน ก่อนจะนิทราสนิทและฝันหม่นหมอง
ตีสี่...สะดุ้งตื่นเพราะฝันร้าย หายใจไม่ค่อยออก ขวัญล่องลอย แสบคอ กระหายน้ำ
เปิดไฟ น้ำตาไหลอาบแก้ม นั่งกอดเข่าเหม่อมองแสงจันทร์ใกล้ลาลับอย่างเศร้าสร้อย...
โลกยามราตรีเงียบเชียบ อากาศเย็นยะเยียบ จู่ๆ ก็คิดถึงแม่ขึ้นมาจับจิต อารมณ์หดหู่เกาะกุมใจลึก
เอื้อมมือไปคว้ามีดปอกผลไม้ขึ้นมาส่องดูท่ามกลางแสงจันทร์นวลตา ปากขมุบขมิบภาษาไม่คุ้นยิน
เห็นภาพรางๆ ดูประหนึ่งธารสีแดงไหลนองพื้นห้อง ลมหายใจเริ่มติดขัด สรรพสิ่งรอบตัวคล้ายหยุดนิ่ง
ความตายมันมีรสชาติเช่นไรนะ ทุรนทุรายและทรมานหรือไม่---
โลกภายนอกค่อยๆ เงียบเสียง ความมืดมิดโรยคลุมปิดเปลือกตาสมองเริ่มพร่าเบลอ บอดใบ้ ฉับพลันทุกสิ่งทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว
เลือดค่อยๆ หยดรินจากมือขณะแสงแรกอรุโณทัยสาดเข้าในห้อง
แว่วเสียงนกขับขานมาแต่ไกล...จากที่ไกลโพ้น...
ไกลสุดจินตนาการ แล้วเสียงก็ค่อยๆ เงียบลง เงียบลง
***
"ฉันอยู่ที่ไหนนี่" ผมคลานไปรอบๆ อย่างสะเปะสะปะ พื้นใต้ตัวเหนอะแหนะและชื้นแฉะ
มองไปทางไหนล้วนมืดมิด มืดดั่งโลกของคนตาบอด โลกที่ไร้สักเสี้ยวแสงสว่าง
กลิ่นเหม็นอับลอยอบอวลชวนผะอืดผะอม อยากสำรอกอาเจียน
"ที่นี่ที่ไหน" ผมพึมพำขณะลุกขึ้นอย่างยากลำบาก หายใจหอบ รู้สึกเหนื่อยหน่วงอย่างบอกไม่ถูก
ยินแต่เสียงหวีดหวิวบางเบา แข้งขาอ่อนระทวยหมดแรงจะก้าวเดิน
บรรยากาศวังเวงราวกับสุสานในหนังสยองขวัญยามดึก ขาดแต่เสียงหมาหอน
ผมตัวเปลือยเปล่าล่อนจ้อน ไร้เสื้อผ้าห่อหุ้มร่างกาย ทั้งมองไม่เห็นอะไรเลย
มันมืดทะมึนไปหมด มืดสนิทไปทุกหนแห่ง
นี่มันนรกขุมไหนกัน--
วู่.......วิ่ว........
ผมเดินกอดอกตัวงอไปอย่างช้าๆ เลื่อนลอย และไร้จุดหมาย
มือกวาดไปข้างหน้าเรื่อยๆ พยายามปรับสายตาให้ชินกับความมืดรอบกาย
อากาศเริ่มหนาวยะเยือก ถ้าได้สูบบุหรี่สักตัวคงจะดี ปากสั่นทันใด รู้สึกหนาวสะท้านไปทั้งร่าง
ฉับพลันเหมือนมีอะไรเคลื่อนวูบอยู่ใกล้ๆ ทว่ามองไม่เห็น ได้ยินคล้ายเสียงลมล้อผ่านเล่น
"มีใครอยู่บ้าง" ผมเอ่ยเสียงแผ่ว ด้วยแสบคอบรรลัย กลิ่นเหม็นสาบเริ่มตลบหืนมากขึ้นๆ
"มีใครอยู่มั้ย" ผมถามอีกรอบ ชักหงุดหงิดและอยากตะโกนยิ่งนัก แต่จู่ๆ เสียงก็กลืนหายลงลำคอ
ฮือ...ฮือๆ.....
ผมนอนแผ่หลากับโคลนชื้นเหนอะ หมดอาลัยตายอยาก น้ำตาไหลอาบสองแก้ม
ทำไมมันมืดเช่นนี้ ไม่มีแสงดาววาววับสักดวง ไม่มีแสงจันทร์สาดทอส่องนวลเลย
หรือว่าผมตายแล้ว นอนตายอยู่ในห้องอย่างเดียวดาย จากนั้นความตายก็สาปส่งผมมาที่นี่...
"ที่นี่ที่ไหน" ผมพึมพำเบาๆ แล้วหลับตาลง...
