ยามว่างของคนไร้งานประจำ

ทุกคนล้วนย่อมมีเวลาว่างกันทั้งนั้น จะว่างมากหรือว่างน้อยก็ว่ากันไป
คู่รักอาจมีเวลาว่างให้กันมากมายในช่วงแรกๆ เพราะหวานชื่นและใหม่หมาด
พ่อแม่อาจไม่ค่อยมีเวลาว่างให้ลูกมากนักเพราะต้องทำงานหาเงินตัวเป็นเกลียว
ขณะที่คนไร้งานอย่างผมกลับมีเวลาว่างเหลือเฟือและเอ้อระเหยไปเรื่อยเปื่อย...

เมื่อไม่มีงานฟรีแลนซ์จากใครหรือที่ใดๆ ให้รับใช้
ผมก็มักจะหาเวลาและพลิ้วอารมณ์เพื่ออัพเดทบล็อกต่างๆ หรือถ่ายรูปหนังสือลงร้าน
บางทีก็หาความรู้จิปาถะ เจอความรู้หนึ่งก่อนนำไปสู่อีกความรู้หนึ่ง
บางคราก็หาข่าวอ่านตามเว็บที่ชอบ ไม่ก็แกร่วเกร่อตามเว็บบอร์ดที่เป็นสมาชิกบ้าง
หรือปิดโน้ตบุ๊กแล้วดูหนังบ้าง ฟังเพลงบ้าง ออกไปเดินเล่นใกล้ๆ บ้าง

ทั้งๆ ที่ยามว่าง...อยากทำสวน อยากเดินทางท่องเที่ยว อยากอยู่ใกล้ชิดพ่อแม่
อยากดื่มสังสรรค์กับเพื่อน อยากนั่งเล่นในสวนสาธารณะ อยากจูงสุนัขไปเดินเล่น
อยากกางเต็นฑ์นอนดูดาว อยากกุมมือคนรักให้นานๆ และอยากอะไรต่อมิอะไรมากมาย

บางคนถามผมว่า "จะมาเขียนบล็อกทำไม เสียเวลา และไม่ได้เงิน"
นั่นสิ...ผมใช้เวลาว่างและยามว่างในทางที่ทุจริต ไร้ค่า หรือชั่วร้ายอันใดรึ
ความสุขของคนเราต่างกัน ความชอบก็ไม่เหมือนกัน ทั้งความคิดก็เห็นคนละด้านกันอีก
จริงๆ ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามีคนสนใจบล็อกนี้มากน้อยแค่ไหน ใครจะชอบหรือไม่ชอบ
ทว่าผมมีความสุขในการเขียนบล็อก คิดเห็นหรือรู้สึกอย่างไรก็จารบันทึกไว้บ้าง
อย่างน้อยๆ ยามแก่ชราและยังมีลมหายใจอยู่จะได้กลับมาอ่านเรื่องราวในอดีตบ้าง
ยามนั้นอาจจะได้อมยิ้ม หัวเราะ เขินอาย กระทั่งตัดพ้อเล็กๆ ว่า "เขียนเชยๆ เช่นนั้นได้ยังไงหวา"

พูดถึงเรื่อง "เงิน" ไม่ใช่ผมปฏิเสธนะ เพราะชีวิตอย่างผมนั้นก็เข้าขั้นคนจนเต็มตัว
เฮอร์เบิร์ต คาสสัน กล่าวไว้ว่า...มีวิธีได้เงินมา 3 ประการคือ
- ได้มรดก
- แต่งงานกับคนรวย
- ทำงานหามันมา
วิธีแรก เป็นอุบัติเหตุ เป็นโชค ไม่มีอะไรเกี่ยวกับทักษะหรือความสามารถ
ดังนั้น มันจึงเป็นวิธีที่ค่อนข้างไม่น่าพึงใจเสมอในการได้เงินแบบนี้
วิธีที่สอง บางทีก็เป็นโชค และบางทีก็เป็นทักษะ และบางทีก็เป็นเรื่องของความสามารถ
บางครั้งน่ายินดี บางครั้งน่าขยะแขยง
วิธีที่สาม ไม่มีวันมาจากโชค แต่เป็นทักษะ และความสามารถเสมอ
เป็นวิธีที่น่าพึงใจและก่อความนับถือตนเอง เกือบจะเป็นวิธีที่ยาก เต็มไปด้วยความลำบากเสมอ

เงินตราไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ดั่งที่สรรพสิ่งเป็นอยู่ในโลกนี้ 
เราทุกคนต้องมีเงินจำนวนหนึ่ง มิฉะนั้นก็จะอดตาย...

สำหรับผมแล้ว...ไม่เข้าข่ายหรือใกล้เคียงกับวิธีได้เงินมาทั้งสามประการเลย
แต่ก็พยายาม ทำงานหามันมา นะ พยายามดิ้นรนหางานตุหรัดตุเหร่ทุกเมื่อเชื่อวัน
แม้นงานที่ผมหานั้นจะเป็น "งานฟรีแลนซ์" ก็ตามที แถมเป็นงานหนังสือที่ทุลักทุเลยิ่งยวด
ซึ่ง ณ ปัจจุบัน รายได้แทบไม่พอในแต่ละเดือน ด้วยความไม่แน่นอนของปริมาณงานที่เข้ามา
ผมจึงต้องทยอยปัดฝุ่นหนังสือที่เก็บสะสมในห้องมาประกาศขายทางออนไลน์เพื่อพยุงชีวิตให้รอด
โดยไม่รู้ว่า...เมื่อไหร่ชีวิตจะลงตัว มีงานเข้ามาสม่ำเสมอ และจะทนอดอยากยากไร้ไปอีกนานแค่ไหน

ฉะนั้น ยามว่างของคนไร้งานประจำ เช่นผมนั้นจึงต้องเรียนรู้และเสาะหาช่องทางอื่นๆ ในการหาเงิน
ผมประจบสอพลอใครไม่เป็น ผมไม่มีเส้นสายใหญ่โต ทั้งผมก็พยายามหล่อเลี้ยงเพื่อความฝันเล็กๆ ของตัวเอง
ยามว่างๆ ผมจึงศึกษาเรื่องการทำเว็บ / การทำ SEO / การสร้างโอกาสเพื่อมีรายได้เสริม
พร้อมๆ กับการเขียนบล็อกบ่นและเล่าไปเรื่อยเปื่อยบ้าง

เจตนาหลักๆ ผมยังปรารถนางาน บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร ฟรีแลนซ์ เช่นเดิม
ดังนั้น ยามว่างๆ ผมจึงได้ลองทำคลิปชิ้นนี้ขึ้น แล้วอัพโหลดขึ้น YouTube ซะเลย
ซึ่งเป็นความรู้เล็กๆ แสนสุขใจน้อยๆ ในวันคืนที่ไม่มีงานฟรีแลนซ์ให้ทำ...

กว่า ๑๕ ปี เบื้องหลังคนทำหนังสือ

สุดท้ายคือผู้วิเวกปัจเจกฝัน

ทั้งหัวเราะและร้องไห้ในคืนวัน

ชีวิตยังหมายฝ่าฟัน...ฝันต่อไป