"ข้าพเจ้ามิได้นิยมชมชอบในรสชาติของสุรา แต่ข้าพเจ้าชอบบรรยากาศของการร่ำสุรา"
ผู้เขียนก็เป็นคนหนึ่งที่ชื่นชอบในรสชาติและบรรยากาศของการดื่มเหล้า
จะมีกับแกล้มหรือไม่มี จะผสมโซดาหรือเพียวๆ มิเคยบ่ายเบี่ยงเลย ดื่มได้ทั้งนั้น
ยิ่งดื่มกับมิตรสหาย เพื่อนรู้ใจ หรือวงสนทนาที่เฮฮาและเปี่ยมเรื่องราวสาระบ้าง ไร้สาระบ้าง ก็มิเคยขัด
แต่ไม่ชอบดื่มกับพวกที่อวดภูมิวางมาด ยกตนข่มท่าน เอะอะโวยวาย หรือดื่มแล้วนิสัยเปลี่ยน
เรากินเหล้ามิใช่ให้เหล้ากินเรา เราดื่มเพื่อผ่อนคลาย ปลดปล่อย และต้องมีสติ"จำเพื่อลืม ดื่มเพื่อเมา เหล้าเพื่อโลก
สุขเพื่อโศก หนาวเพื่อร้อน นอนเพื่อฝัน
ชีวิตนี้ มีค่านัก ควรรักกัน
รวมความฝัน กับความจริง เป็นสิ่งเดียว"
จากรุไบยาท
สมัยวัยรุ่นนั้น พลังวังชาและร่างกายยังฟิตปั๋ง เป็นวัยที่รุ่มร้อนซ่อนเร้น กระฉับกระเฉง
เฮโลไหนไปด้วย ดื่มข้ามคืนอย่างสบาย "ชนแก้ว หมดแก้ว" ไม่มีหวั่น
ค่ำไหนนอนนั้น หรือเหล้าไม่หมดไม่กลับ (เมาไม่ขับ) กลับแท็กซี่
ไม่ว่าจะสาโท กระแช่ เหล้าต้ม เหล้าขาว ยาดอง เบียร์ สุราไทย หรือเหล้านอก...ดื่มหมดบ่ถอย
ส่วนกับแกล้มจะมี ไม่มี หาได้สำคัญไม่ มีก็วิเศษ เพราะแต่ละท้องถิ่นมีเมนูชวนแซ่บ
แต่ถ้ากับแกล้มเปิบพิสดารอย่างพวกเต่า ตะพาบ งู ปลาไหล ฯ ก็ต้องขอผ่านเช่นกัน
วันวัยลุล่วง อายุมากขึ้น พลังถดถอย ร่างกายก็มิอาจยืนหยัดดื่มได้นานเหมือนแต่ก่อน
ภาระหน้าที่ ความรับผิดชอบ วุฒิภาวะ หรือเวลาถูกจำกัดทดแทนด้วยปัจจัยอื่นๆ
ทั้งเหล่ามวลมิตรก็แยกย้ายกันไปตามวิถี บ้างก็มีครอบครัว มีการงานที่ต้องมุ่งมั่นมากขึ้น
กาลเวลาและครอบครัวไกล่เกลี่ยแล้ววาดระบายให้แต่ละคนไปตามเส้นทางที่ควรกระทำ
ชีวิตที่เป็นอยู่ต้องหาเงินเพื่ออนาคต บ้านต้องสร้าง รถต้องซื้อ หนี้สินก็ต้องมี
เรื่องนัดสังสรรค์ เฮฮาปาร์ตี้ จัดเลี้ยงวันคล้ายวันเกิด ได้ปรับเงินเดือน ได้โบนัส
หรือชักชวนหาสถานที่ดื่มเหล้าพร้อมหน้าพร้อมตาเหล่าสหายกลายเป็นเรื่องยากยิ่ง
บางงาน...อย่างงานแต่งเพื่อน เพื่อนบวช เพื่อนอกหัก เพื่อนถูกหวย เพื่อนเลี้ยง ก็อาจได้พบกันบ้าง
ทว่าก็ยากที่จะได้เจอหน้าเพื่อนครบครันดังอดีต
คงเป็นเรื่องน่าเศร้า...ถ้าเหล่าผองเพื่อนจะมาเจอกันครบหน้าในวันที่เพื่อนคนใดคนหนึ่งตาย---
เปิดขวด...แล้วมาดื่มกันให้หมดนะ...เพื่อน
เรามิอาจย้อนอดีตแห่งความชื่นมื่นรื่นเริงในวัยหนุ่มสาวได้ฉันใด
เราก็มิอาจรู้ว่าลมหายใจแห่งชีวิตจะยืนยาวได้นานเพียงใดฉันนั้น...
.
